Eva Spierenburg
Hoe worden elementaire deeltjes samen een landschap, lichaam, orgaan, rivier of steen? En hoe kan dergelijke kennis een basis vormen binnen mijn intuïtieve werkproces, zonder ruimte voor de verbeelding of de toeschouwer te verliezen?
Ik ben nieuwsgierig naar hoe stenen en aardlagen door tijd en elementen gevormd worden, hoe een druppel water zich verplaatst van zee naar rivier naar regen naar zweet in onze poriën. Daar wil ik graag over lezen, schrijven en van gedachten wisselen met specialisten zoals natuurwetenschappers, en mensen die op het grensvlak van wetenschap en kunst werken. Ik wil meer te weten komen over de rol van verbeelding in de natuurwetenschappen. Behalve het bestuderen van boeken van o.a. Marcia Bjornerud, Annie Dillard, Thomas Nail en Andri Snaer Magnason zal ik natuurhistorische musea bezoeken om visuele en inhoudelijke verbanden te analyseren tussen verschillende vakgebieden. Alles wat ik in het onderzoek tegen kom probeer ik schrijvend en tekenend met elkaar te verbinden.
< I can be a mountain, expositie detail, 38CC Delft, 2025
Jarno van Es
In 2011 rondde ik mijn masterstudie aan het conservatorium af met een scriptie over het werk van Antonin Artaud, een Franse theatermaker, filosoof en schrijver. Zijn opvattingen zijn voor mij een bron van inspiratie geweest en vormden de leidraad voor mijn autonome, eclectische composities. Deze opvattingen hanteer ik nog steeds, hoewel ik inmiddels zelden autonoom werk produceer — ook al is de drang om dat te doen groot.
Mijn CrossYart-studie richt zich op de kunst van Walter de Maria en Clyfford Still en ik onderzoek hoe mijn werk zich daar conceptueel toe verhoudt. Dit wil ik koppelen aan thema’s als spiritualiteit, mystiek, ruimte, minimalisme, Zenboeddhisme en Taoïsme, met als kern de vraag hoe deze op een zinnenprikkelende manier tot uitdrukking (kunnen) komen, om zo de toeschouwer te raken, te bevragen en te inspireren. Met de nieuw opgedane inzichten en ideeën wil ik een creatieve impuls geven aan mijn autonome praktijk.
Maaike Gottschal
Mijn werkzaamheden als wever vallen onder de performance kunst, muziek, taal, filosofie... Ik zie het als het maken van verbindingen in ruimte en tijd en als een praktijk van verwerkte betekenis. Voor mijn CrossYart onderzoek naar verwerkte betekenis zal ik het boek ‘De actualiteit van het schone’ van Gadamer gebruiken om begrippen die in dit boek aanwezig zijn te verbinden met mijn langlopende onderzoek naar (geweven) textiel als taal. Vanuit het verlangen om meer te weten te komen over de verbindingen die ik zie tussen eeuwenoude textielculturen en de moderne kunst wil ik mij verder verdiepen in de praktijk van Anni Albers, en meer specifiek haar werk en onderzoeksperiode in Zuid Amerika en haar docentschap op het Black Mountain College.
< Uitvoering van de letter 'P' (Dada, Dear Marcel) 18 x 18 meter, uit mijn publicatie ‘Ola Linea, the Self Striping Stripe’, 2024. Beeld: Kim de Hoop
Lisa Sebestikova
Mijn werk kenmerkt zich met name door site-specific installaties met als doel om een dialoog tot stand te brengen tussen de locatie en de installatie. Ik streef naar een eenvoud die balanceert tussen associatie en vervreemding. Mijn CrossYart studie komt voort uit het verlangen om de connectie met de ander en de omgeving te onderzoeken en zo meer inzicht te krijgen in verschillende vormen van interactie en hoe ik deze beter kan toelaten en toepassen binnen mijn werk. Het onderwerp verdeel ik in drie onderdelen: Sturing - het regisseren en bepalen van de beweging door de ruimte; Aanraking - als vorm van verbinding en het letterlijk kunnen dragen (van een object), Inmenging door een ander – bijvoorbeeld een toeschouwer, performer, componist, schrijver of collega-kunstenaar
< ‘Tides’ ontstaan uit een residentie bij het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk, 2024
Luuk Smits
In mijn studie onderzoek ik de spanning tussen handmatige en machinale arbeid, geïnspireerd door materialen en beelden uit (gesystematiseerde) bouw- en productie-industrie. Mijn werk beweegt tussen uitersten: videocompilaties die de onophoudelijke stroom van bouw- en constructiehandelingen tonen, en balans sculpturen van achteloos verzamelde materialen die een meditatieve rust uitstralen. Ook in gefotografeerde observaties van imperfecties in de openbare ruimte zoek ik naar stilte, reflectie en het niet-ingrijpen als tegenpool van de industriële dynamiek. Door studie en dialoog wil ik inzicht krijgen in hoe ik interventies bewuster kan inzetten, hoe intuïtieve kennis een rol speelt in mijn werk en hoe mijn proces mogelijkheden schept voor verbinding.
< Video installation, Madskills at CCA, Montreal 2024 Beeld: Mathieu Brouillard 2024
Dewi de Nijs Bik
In mijn studie wil ik mij bezighouden met het vormgeven van een experimentele poëtica die zich enerzijds actief engageert - d.w.z. die een kritische houding aanneemt ten opzichte van haar politiek-maatschappelijke onderwerpen - maar die anderzijds ook een vruchtbaar alternatief biedt voor de heersende conventies binnen de westerse, kritische praktijk. Hoe ziet een maatschappelijk-geëngageerde poëzie eruit die niet alleen van een afstand de scheuren in het systeem wil tonen, maar tegelijkertijd het repareren (of " reparatieve") hiervan vindt in diezelfde verscheurdheid?
<Indolente, poëzie bundel, 2023